|
مجموعه: رازهاي موفقيت
بگومگو در زندگي همه همسران تا حدي وجود دارد، اما آنچه رابطه را خراب مي‌كند، نه‌فقط دعوا و مرافعه، بلكه تمسخر، تحقير و توهيــن است. آنچه به رابطه مؤثر شمـا با همسرتان آسيب مي‌زند، ژست‌هاي خصمانــه، مشت‌هاي گره‌كـــرده و دندان‌هاي به هم فشرده است. هربار كه چنين اتفاقي مي‌افتد، بيشتر احساس بيگانگي و جدايي مي‌كنيد و بر خشم، رنجش و سرخوردگي شما از همسر و زندگي مشتركتان افزوده مي‌شود. تحقير و توهين در رابطه زناشويي، عزت‌نفس همسران را از بين مي‌برد و حل مشترك مسائل را به امري تقريباً ناممكن بدل مي‌كند. در مقابل، ارتباط پاك و مؤثر تقويت‌كننده عزت‌نفس است و فضايي امن براي گشودن گره مشكلات و رهايي از تنش به وجود مي‌آورد. ارتباط پاك يعني پذيرش مسئوليت حرف خود؛ يعني صادق بودن و پرهيز از دروغ يا گفتن نيمي از حقيقت؛ يعني كامل‌گفتن و پرهيز از ناگفته‌گذاشتن تكه‌هاي مهمي از حرف؛ و مهم‌تر از همه، ارتباط پاك يعني حامي بودن؛ تقويت صميميت و تفاهم به‌جاي دفاع و فاصله‌گرفتن از يكديگر.
مهارت‌هاي ارتباطي خوب، يكي از مهم‌تريـــن عوامـــل رضايتمندي و خشنودي همسران از روابــــط زناشـويي است. تحقيقات نشان داده است كه وقتي به افراد متأهل روش‌هاي برقراري ارتباط سازنده آموخته مي‌شود، فشار خون آنها پايين مي‌آيد و رضايتمندي آنها از زندگي زناشويي‌شان افزايش مي‌يابد. پژوهش‌هـــــا درباره همسران موفق و ناموفق نشان مي‌دهد كه چگونگي ارتباط، يكي از وجوه بسيار مهم در تمايز ميان اين دو گروه است؛ همسران موفق از صحبت‌كردن با هم احساس رضايت مي‌كنند و مي‌توانند افكار و احساسات خود را با هم در ميان بگذارند و يكديگر را بفهمند و بدين‌سان صميميت ميان خود را افزايش دهند، در حالي كه همسران ناموفق از ارتباط خود رضايتي ندارند و تلاش آنان براي برقراري ارتباط به سوءتفاهم، تنش و درگيري مي‌انجامد. بنابراين به نفع همسران است كه هرچه زودتر مهارت‌هاي ارتباطي مؤثر را بهعنوان عامل پيشگيري‌كننده از مشكلات زناشويي ياد بگيرند و منتظر نمانند تا بعد از فرو رفتن در بحران، به بهبود مهارت ارتباطي خود بپردازند.
فروشگاه اسباب بازي
فروشگاه ليدي مد
فروشگاه رابوكالا
فروشگاه خانه چين
كليدهاي ارتباط پاك همسران
پيروي از اين رهنمودهاي بنيادي سبب مي‌شود ارتباط توهين‌آميز را از رابطه زناشويي خود تقريباً به‌طور كامل حذف كنيد. طي اين فرايند از ميزان رنجش و عصبانيت شما در رابطه‌تان تا حد زيادي كاسته مي‌شود.
هنــــــگام گفت‌وگـــو با همسرتان از كلمـات دوپهلو و قضاوت‌گر استفاده نكنيد. منظور تكه‌پراني و متلك‌گويي است؛كلماتي كه به همسرتان مي‌فهماند ناقص و ناكامل است. «هيچ تلاشي نمي‌كني… رفتارت بچه‌گانه است… بي‌فكرتر از تو نديدم… حرف مفت مي‌زني… چرند نگو…» اينها كلماتي تهاجمي‌اند كه تيشه به ريشه احساس ارزشمند بودن مي‌زنند و اين كلمات جايي در رابطه همسران دلسوز و بامحبت ندارند.
برچسب كلي نزنيد. برچسب‌هاي كلي يعني زير سؤال بردن كل هويت همسر. كلماتي مثل «تنبل… بي‌عرضه… خودخواه… بي‌مصرف…» توجه داشته باشيد كه نوك پيكان حمله به سوي رفتار همسرتان نيست، بلكه متوجه شخصيت اوست. پيامي كه اين كلمات منتقل مي‌كنند اين است كه همسرتان آدم بدي است، نه در اين لحظه، بلكه هميشه. برچسب‌هاي كلي در لحظه‌اي كه بر زبان جاري مي‌شوند، صحيح و عادلانه به نظر مي‌رسند؛ گويي تنبيه شايسته‌اي هستند، اما نتيجه آنها از دست رفتن اعتماد و صميميت است و قطعاً ضربه‌اي بزرگ بر روابط زناشويي شما وارد مي‌كنند.
از سرزنش كـــردن و اتهام زدن در قالب «تو» پيـــام بپرهيزيد. «هميشه دير به خانه مي‌آيي… هيچ‌وقت مرا با خودت جايي نمي‌بري… تمام‌كارها را گردن من مي‌اندازي… هرگز نمي‌پرسي چه مي‌خواهم… به كارت بيشتر از من علاقه داري…» عصاره «تو»ي پيام به زبان ساده اين است: «من در رنجم و باعث آن تو هستي»؛ و هميشه اين پيام ضمني را در خود دارد: «چون اين كار را با من كردي، آدم بد و ظالمي هستي». توجه كنيد چگونه «تو» در اين پيام در تضاد با «منِ» پيام قرار مي‌گيرد.
«منِ» پيام: وقتي نتوانستي خودت را به مهماني عمويم برساني، ناراحت شدم چون دوست داشتم، كنارم باشي.
«تو» پيام: تو با نيامدنت به مهماني منزل عمويم، خودت را خراب كردي.
توجه كنيد كه در «من» پيام خبري از سرزنش و تحقير وجود ندارد.
گذشته‌هايي را كه هرگز بازنمي‌گردد، مدام مرور نكنيد. ارتباط پاك و سالم به مسئله‌اي مي‌پردازد كه در حال حاضر مطرح است در حالي كه ارتباط توهين‌آميز از گذشته استفاده مي‌كند تا طرف مقابل را تحقير كند. «تو هفته پيش و يك ماه قبل در خانه خواهرت اين كار را با من كردي و تازه عيد هم همين كار را كرده بودي.» پيام اين است: «تو بدي، تو بدي، تو بدي. هميشه همين كار خطا را انجام داده‌اي و قرار هم نيست اوضاع بهبود يابد.» البته گاهي ممكن است با نگاه به گذشته استفاده مفيد از آن كرده و بهعنوان تجربه‌اي بزرگ آن را مرور كنيد… اما اگر گذشته‌هاي دور را معمولاً با اين هدف زنده مي‌كنيد كه از آن عليه همسرتان استفاده كنيد، در واقع مدرك جمع مي‌كنيد تا بر جدي‌بودن تقصيرات همسرتان مهر تأييد بزنيد. اين قاعده كلي را آويزه گوش كنيد: وقتي عصباني هستيد، هرگز گذشته‌هاي دور را زنده نكنيد. خشم باعث مي‌شود از گذشته نه بهعنوان منبعي براي بهتركردن اوضاع كنوني، بلكه بهعنوان يك چماق استفاده كنيد و خواسته يا ناخواسته رابطه‌تان را خدشه‌دار كنيد.
همسرتان را با ديگران مقايسه نكنيد. ارتباط پاك باعث مي‌شود همسرتان در مورد خودش احساس خوبي پيدا كند. اين نوع ارتباط براي كمك طراحي‌شده و نه آسيب زدن. هدف آن حل‌كردن است نه راندن و طردكردن. مقايسه كردن نه‌تنها چيزي را حل نمي‌كند، بلكه با اين كار شما رسماً به همسرتان حمله كرده و لذتِ داشتن يك ارتباط سالم و بانشاط را از خود و همسرتان دريغ مي‌كنيد.
از تهديدكردن همسرتان بپرهيزيد. تهديد اساساً اين پيام را منتقل مي‌كند: تو بدي و من مي‌خواهم تو را مجازات كنم. «اگر به خانه مادرت رفتي، انتظار نداشته باش وقتي برگشتي اينجا باشم… حالا هرطور دوست داري با خانواده من رفتار كن، نوبت منم ميرسه.» پيام «تو بدي» به‌اندازه كافي دردناك هست، اما آسيب رساندن با قصد قبلي، براي رابطه شما بي‌نهايت ويران‌كننده است.
احساسات خود را به شكلي مؤثر بيان كنيد. وقتي احساسات خود را شرح مي‌دهيد، براي تفهيم بهتر آنها از كلمات واضح و روشن استفاده كنيد. «دلم گرفته، مي‌خواهم گريه كنم… احساس ميكنم زودرنج و گوشه‌گير شده‌ام…» توجه كنيد كه اين توصيفات مستقيماً هيجان را شناسايي مي‌كنند. حمله‌كردن با احساسات يعني استفاده از عواطف بهعنوان يك سلاح. در چنين شرايطي صدايتان بلند، خشن، تهديدكننده و آزاردهنده مي‌شود. وقتي ارتباط سالم و بانشاط برقرار مي‌كنيد، صداي خود را تا حدي كه مي‌توانيد به بلندي آهنگ عادي كلام نزديك كنيد. در نتيجه، همسرتان مي‌تواند صداي احساس شما را بشنود، بدون آنكه احساس يك بازنده را در اين ارتباط داشته باشد.
از زبان بدنتان براي بيان بهتر احساسات خود استفاده كنيد. بدن شما نشان مي‌دهدكه تا چه اندازه خواهان برقراري ارتباط هستيد. وقتي ابروهايتان به هم گره خورده است، يا از گوشه چشم نگاه مي‌كنيد، يا روي خود را با ترديد و تنفر برگردانده‌ايد، بدن شما با صداي بلند و به‌وضوح اعلام مي‌كندكه تمايلي به يك گفت‌وگو و ارتباط سازنده و سالم نداريد. وقتي دست‌به‌سينه هستيد يا يك طرفه نشسته‌ايد يا انگشت اتهام را به‌سوي طرف مقابل نشانه رفته‌ايد، باز هم راه ارتباط را سد كرده‌ايد. اگر مي‌خواهيد بدنتان به ارتباط جواب مثبت بدهد، توي چشم همسرتان نگاه كنيد، هنگام گوش كردن سر تكان دهيد و صورت خود را شل و آرام نگه داريد.
از پيام‌هاي كامـــل، واضح و روشن استفاده كنيد. پيام‌هاي كامل از مشاهدات، افكار، احساسات و نيازها يا خواسته‌ها تشكيل شده‌اند. مشاهدات يعني بيان امور واقع كه خنثي و عاري از قضاوت يا نتيجه‌گيري هستند. «ديروز از ساعت ۱۰:۰۰ تا ۳:۳۰ يكريز باران باريد… كلاس‌هاي دانشگاه از فردا شروع مي‌شود… امشب قبل از رفتن مي‌فهمم علي چه لباسي پوشيده است.»
افكار عبارت‌اند از عقايد، نظرات، نظريه‌ها و تفسيرهاي شما از يك موقعيت. افكار نه همچون حقايق مطلق، بلكه بهعنوان فرضيه‌هاي شخصي يا ادراكات شما از موقعيت بيان مي‌شوند. «به عقيده من… در اين فكر بودم كه اگر… فكر ميكنم كه… نگران بودم از اينكه… از ديد من…»
جمله «زيادي كار مي‌كني» روش خوبي براي بيان افكار در يك پيام كامل نيست. اين جمله نظر شما را تبديل به يك حقيقت مطلق مي‌كند. «احساس ميكنم از اعتدال خارج شده‌اي؛ به نظرم نبايد وقت بيشتري را در خانه بگذراني.» در اينجا گوينده مسئوليت نظر خود را برعهده مي‌گيرد و سعي نمي‌كند از آن يك حكم قطعي و وحي مُنزَل بسازد.
بخش مربوط به احساسات در يك پيام كامل، اغلب مي‌تواند به مهمترين مؤلفه تبديل شود، بويژه ميان خيلي نزديك و صميمي. احساسات سرزنش نمي‌كنند؛ آنها صرفاً وصف حالت هيجاني شما هستند.
بخش چهارم از يك پيام كامل، بيان نيازهاست. هيچكس نمي‌تواند بداند شما چه مي‌خواهيد، مگر اينكه آنها را بيان كنيد. حتي نزديك‌ترين كسان شما هم هرچقدر هم كه شما را دوست داشته باشند، نمي‌توانند فكرتان را بخوانند. نمونه‌هايي از بيان نيازها يا خواسته‌ها عبارت‌اند از «حالم خيلي بد است، مي‌شود لطفاً به بچه برسي؟… نياز به استراحت دارم. بيا ناهار بخوريم… اجازه بده يك ساعت تنها باشم تا خستگي كار را از تنم بيرون كنم.»
گفت‌وگوهاي مهم با همسرتان هميشه بايد به شكل يك پيام كامل باشند كه مشاهدات، عقايد، احساسات و خواسته‌هاي شما را به‌روشني از هم جدا مي‌كنند. حذف هر يك از اين مؤلفه‌ها يك «پيام ناقص» منتقل مي‌كند.
بهتر است هنگام عصبانيت با همسرتان گفت‌وگو نكنيد. وقتي عصباني هستيد با اعلام عصبانيت خود به همسرتان از او بخواهيد كه زمان گفت‌وگو و ارتباط خود را با يكديگر به زماني غير از آن موكول كنيد. در يك ارتباط سالم و سازنده، حتماً دو سوي تعامل بايد در حالت تعادل باشند تا نتايج بهتري عايدشان شود؛ عصبانيت وضعيتي ايجاد مي‌كند كه نه‌تنها شما، بلكه همسرتان نيز در آن آسيب خواهد ديد.
و در آخر، فراموش نكنيد كه؛ زندگي شكستني است، پس با احتياط حملش كنيد.
منبع: sepidehdanaei.net
|
خبرنامه پیامکی 
