كودك در هنگام خوابيدن نبايد به اتاق خواب والدين عادت كند يعني در واقع احساس امنيت در اتاق خود نمي‌كند. حكمي شوشتري دانشيار دانشگاه علوم پزشكي ايران، با اشاره به عوارض و نتايج جداكردن اتاق خواب كودك از والدين افزود: از نظر فرهنگي بايد به ابعادي توجه كنيم كه خيلي مهم هستند، بيشتر مادرها از 6 ماهگي و 8 ماهگي اتاق خواب كودك را جدا مي‌كنند و با اين كار به بچه كمك مي‌شود تا در آن محيطي كه مي‌خوابد به نبودن والدين عادت كند و آن محيط را مي‌پذيرد ولي غالبا والدين اين كار را انجام نمي‌دهند و مي‌گذارند بعد از اينكه بچه نسبت به محيط شناخت پيدا كرد و عملا تا دو سالگي با مقاومت زيادي روبه رو مي‌شوند ولي بچه نمي‌خواهد اتاق جدا داشته باشد.
وي در ادامه با بيان اينكه والدين بايد در اتاق خواب بچه باشند تصريح كرد: اگر والدين نمي‌توانند بچه را تنها بخوابانند رختخواب كودك را بين خودشان نگذارند حداقل كنار مادر باشد و گزينه ديگري كه امكان جدايي اتاق كودك از والدين نيست اين است والدين با كودكان خود در اتاق آنها باشند تا اينكه كودك عادت كند به اتاق خواب والدين چون از بين نبردن اين عادت سخت‌تر است يعني كودك احساس امنيت در اتاق خود را ندارد و بچه مدت طولاني با والدين مي‌ماند و وابسته تر هم مي‌شود و اين احساس به او دست مي‌دهد كه همه مسائل را والدين بايد مديريت كند حتي نيازهايي كه ممكن است شب به آن احتياج داشته باشد به هر حال در مراحل بعدي زندگي خود وقتي مي‌خواهد به جايي برود و دور از والدين باشد عملا برايش سخت مي‌گذرد و در واقع به عنوان يك آدم وابسته در جامعه شناخته مي‌شود و ممكن است ترس از تاريكي، ترس از تنهايي در آن شديدتر شود و به آن عادت كرده كه هميشه چشم باز مي‌كند يكي را كنارش ببينيد و احساس تنها بودن را بخشيده و فرصت اين كار را به بچه ندادند.
ميترا حكيم شوشتري با بيان كم شدن اعتماد به نفس كودكان در اين مسأله اظهار داشت: اگر با تهديد و توبيخ و به زور بچه را در جاي خودش بخوابانند باعث مي‌شود كه رابطه والدين با كودك خراب شود و احساس ترس و احساس بي‌اهميتي به كودك دست دهد و اين‌ها مي‌تواند در دراز مدت ايجاد شود.
وي تأكيد كرد: گاهي اوقات كه بچه‌ها بعد از مدتي تنها مي‌خوابند دوباره اصرار دارند كنار والدين خود بخوابند كه بايد به دنبال مشكلات اضطرابي درون كودك باشيم و دنبال اينكه يك محرك ترسناك در محيط وجود دارد كه يكسري اطلاعات ترسناك به كودك مي‌دهد و اين عوامل باعث مي‌شود كه دور از والدين چيزهايي را تجربه كنند كه در واقع درآن سهيم نيستند.
دانشيار دانشگاه علوم پزشكي ايران خاطر نشان كرد: والدين خيلي حساس به اين هستند كه اتفاق خاصي براي كودكشان مي‌افتد، بعضي از اين والدين جلوي بچه در مورد مسائل جنسي چيزي نشان نمي‌دهند ولي خيلي تأكيد مي‌كنند كه بايد در اتاقت باشي يا اجازه ورود به اتاق خودش را نمي‌دهند و با اين كار خيلي كودك را كنجكاو مي‌كنند و چون الان بچه‌ها بخشي از اطلاعات را متأسفانه ممكن است از طريق رسانه‌هاي مختلف مانند ماهواره اطلاعات جنسي كسب كنند به همين دليل دنبال اين طور روابط بين پدرومادر خود مي‌گردند و اين باعث مي‌شود كه حس ترس و ناامني در كودك به وجود آيد زيرا بچه‌ها حس‌هاي واقع‌تري براي مادر خود دارند و نسبت به مادر خود پرخاشگر مي‌شوند.
خبرنامه پیامکی 
